21 Şubat 2016 Pazar

Bendeki "Büyü"

Şehir küsmüş tepelerine...
Deniz gökyüzüyle kavga etmiş kurşuni bir mavilikte.
Kuşlar uçakları ve uçurtmaları suçlamış uçmanın telif hakkı bende diye...
Sarı çiçeğe sormuşlar, cevap vermemiş, 
Papatya tek cümleyle isyan etmiş ''değer mi seni sevmeyen uğruna canıma kast etmene?''
Kış güneşine aldanan erik ağacı bir kez daha yenilmiş yalancı mevsime...
Tonlarca lafı güzaf bir şehre yığılmış, kapısı kapatılmış, harfler terk etmiş alfebeyi, kelimeler ise intiharın eşiğinde dilinde binbir küfürle...
Ağır depresyon hafif meşrep kahkahalarla kamufle edilmiş, bacak bacak üstüne atan bir kadın tüm dikkatleri üzerine çekmiş, düzen değişmiş...
En inandığı yerde kandırılan, en bildiği soruda yanılan, en güvendiği tarafından vurulan, en sevdiğinden yara alan belli ki acısı kendisinden büyük olan, rimelleri parmakları arasında oynadığı ayakkabısının kırık topuğuna damlayan ve sessizce ağlayan kadını kimse farketmemiş... Beklemiş...Beklemiş...Bakmış, kimse gelmemiş, sonra O da, yok olmayı tercih etmiş...
Hokus...
Pokus...

                                                                        ...azazine...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder