Bendeki ''Doğru''

Hayat yaşanan tecrübelerse ve önemli olan ders çıkarmaksa, ben ders notlarımla düştüm bu yola...Siz affettiğiniz için dur durak bilmiyor bazı hatalar, siz sustuğunuz için daha da derinlerde birikiyor çığlıklar, siz korktuğunuz için normalleşiyor içten içe yıkımlar o yüzden hayat değil enkaz kaldırma çalışmaları içinde yer alıyorsunuz...

Kimse üzülmesin mi?

Üzülsün arkadaş! Sen üzülürken sana sadece uzaktan acıdılar...

Kimse ağlamasın mı? Ağlasın arkadaş! Sen değil miydin gözyaşlarını tek başına silen, sesin çıkmasın diye eliyle ağzını kapatan?

Bırak düşe kalka büyüsün herkes...

Evet siz affettiğiniz için adalet arar olduk...
Evet siz affettiğiniz için mutsuzluğunuz paçalarınızdan akıyor...
Evet siz affeder gibi, unutur gibi yaptığınız için sonu yok acılarınızın...

Kusura bakmayın ama sürünerek yaşamaktansa ayakta ölmeyi tercih ettim ben...Cesaret edemediğinizi yaptım, sizinde kalmak için bin bir bahane bulduğunuz kapalı kapıyı önce açıp sonra çarpıp çıktım KENDİM İÇİN(!)

Beni ben yapan değerlerime sahip çıktım, kendi hayatımda adaleti sağladım...Bu zorlu ve acıyla harmanlanan yolun sonunda ahkam kesmiyorum yani...Ve işte şimdi diyorum ki 'adaletten bahsedebilirim...' Her şey kabullenmekle başlıyor aslında, vazgeçmek bile...

...azazine...