Bendeki ''Veda''

Vedalar en çok tren garlarına yakışıyor gibi geliyor bana, heybetli kapılarından girip peronlara doğru yürürken ağır adımlarla, ayrılığın genzi yakan kokusu işliyor damarlarına...Dinlemesini bilenlere ''gide gele yoruldum'' diye isyan eden trenlerin sesinde kaybolmayı çok seviyorum ben mesela...

İbreti alemdir aslında; Tıkır tıkır ilerleyen ayrılığın son durağını hatırlatır, ölümün provasıdır bir nevi ,zaman yolculuğunda...
Sevdalar havai fişekler gibi gösterişli, kısa süreli ve vedalar, şekerli sakız tadında ama havada...Ne adam gibi gelmeyi bildik ne de tam gitmeyi...Eksildik, eksiltmeyi de iyi bildik...Tavan arasına saklanmış eski bir kadın ansiklopedisi gibiydik...Hiç değişmedik... Havva' nın teziydik, Adem' in sınavına denk geldik...
 ...azazine...