Önce defnettim kendimi o yüzden kelimelerim ''define adası'' gibi...Bazen fersah fersah yakınım, ıssızlıktan kaçan, sessizliği yırtanım, kalabalıklara karşı tek başınaymış feryadım, en çok kendime, haddini bilmez isyanım...Sağ gösterip sol vurmadım, aksine şeffaftım... Yarama bak diyeni de, gizleyeni de, yaralamadım yani uzun zamandır insandım. Herkesi kendim gibi sandım.
Tuttuğunu koparan dendiğinde koltukları kabaranlardan hiç olmadım çünkü tutup kopartılan hiçbir şey ile gurur duyamazdım. Savaşa endekslenmiş zihinlerde uçuşan açık avdım, avcıya değil ama kurda kandım. İnsanların bunca yalanına nasıl inandım? Anladığımda ise saflığıma şaşırıp kaldım. Küllerinden doğan Anka kuşunu rol model olarak aldım, insan ilişkilerinde kuruş hesaplarıyla uğraşmadım, vicdan muhasebelerinde ise hesabı tutturamayanlardan hiç olmadım. Zamanın beni haklı çıkardığı anlık hatalarım da oldu elbet, öyle zamanlarda çok sonradan istemesem de kazandım. Oysa haklı olmak değil, mutlu olmaktı tek amacım, yara bandı gibi dolandım yaralandım...
...azazine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder