Bugün taşıyor bardaktaki son damla, bugün asılıyor tüm iyi niyetler…Bıraktım kendimi suçlayıp yapmasaydım gitmezdi palavralarını….Bıraktım, elimi tut derken parmak uzatmamla kaçanı…
Sarı odalar şu tarafta, hadi şimdi dur durabilirsen ama en acısı unutabilirsen diyemeyecek olmam çünkü belli ki unutmuşsun zaten… Vazgeçtim, çünkü çoktan hak ettin… Çünkü sende herkes gibiydin…Aradığın dünyalıktı ben ahireti garantiledim…Öfkesinin kıymeti bilinmeli benim gibilerin…Sen terk etmeyi kazanmak sandın ama yine yanıldın… Ben gidiyorum derken bile kafam sana dönükken, sen gitmem derken nasıl da gidebildin?
Ve sana ayrılan sürenin sonuna geldik…Üzgünüm, ben çok kötü bir şey yaptım senin yüreğime ihanet etmeni izlerken bile sana güvendim, ben seni bekledim…
Ne demiş Frida : ”Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın anda canımı yaktın.”
…azazine…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder