Yalnızken de güzel Haydarpaşa, iskeleye yanaşan Beşiktaş vapuru sen olmasan da köpükler bırakıyor ardında, birbirlerinin elini hiç bırakmayacak gibi sımsıkı tutan sevgililer sen olmasan da var işte, sevgi var demek ki hissi uyandıran bakışlar, gülüşler, sarılmalar mevcut, denk gelemediğimiz ölçüde uzak olsa da...
İnandın mı? İnanma!
İnsanlar hasta ettikleri aşkı, yatak döşek halde terketmişler, dağınık yataklarda cenin pozisyonunda ağlamak ise yine aşka düşen en büyük paymış...Herkesin yelkeni kendi rüzgarına göre ayarlanmış...Her yağmurda ıslanan ahmaklar varmış, her gülüşe aldanan, her şehvetli söze kanan...
Yanlış yerde aradığın aşkı bulamayacaksın elbette...Çünkü aşk utanmamalı bedenin kirinden.
Unutma (!) Sevişmeyi olağanlaştıranlar, sevmekten haberi olmayanlar...
Yorgunum...Ne yani yorgunum diye hafif esen rüzgara karşı oturup sigara içmeyecek miyim, kulağımda Loudovikos ton -To Àroma çalarken ateşin delisi pervaneyi anımsamayacak mıyım? Delilere saygı duymayacak mıyım, onlardan olmayacak mıyım???
Şşşttttt...
Ben vazgeçmedim, sadece beklemedeyim...
...azazine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder